Het is lastig om twee armen vol met losse boodschappen mee te nemen uit de supermarkt. Je hebt behoefte aan iets dat de boodschappen bij elkaar houdt, een samenbindend geheel: een tas, een doos, een krat.
Bij een preek is het niet anders. Als je een aaneenschakeling hebt van losse stukjes, is de boodschap niet mee te nemen naar huis.
Een prediker die zijn toehoorders van genade via heiliging, dorst, overwinning, hemel en wijsheid naar nederigheid voert (en in het voorbijgaan ook nog de levens van Abraham, Paulus, David en Daniël behandelt), laat hen achter met een onhanteerbare warboel.
Het is de taak van de prediker de verkondiging be-grijp-elijk te maken, in de letterlijke zin: zodanig dat je er greep op hebt. Dat heeft dus gevolgen voor de vorm van de preek.
Mijn verlanglijstje: een preek met een centrale vraag, die ordelijk behandeld wordt. Dan heb je iets in handen. Geen losse stort graag.
Mag er een tasje bij?
Of is dat te veel gevraagd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten