Geslagen-hondjes-gevoel?

Bijna alle predikers kennen na een preek het 'geslagen-hondjes-gevoel'. De boodschap brandde in het hart, maar de prediker slaagde er niet in die voldoende over te dragen. Hij verlaat de kansel met het idee gefaald te hebben. Hij zou het zo graag beter hebben gedaan.

Ermee stoppen dan maar?

Nee!

Prediking is noodzakelijk: het Woord van God is essentieel voor het christelijk geloof.

• Jezus' belangrijkste taak was preken:
  Marcus 1:14 En nadat Johannes was overgeleverd, ging Jezus naar Galilea om het evangelie Gods te prediken.
• De apostelen gaven voorrang aan hun predikwerk.
  Handelingen 6:4  maar wij zullen ons houden aan het gebed en de bediening van het woord.
• Prediking is Gods methode om zondaars te bereiken met het evangelie:
  Rom 10:14  Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in wie zij niet geloofd hebben? Hoe geloven in Hem, van wie zij niet gehoord hebben? Hoe horen zonder prediker?
• Paulus dringt er bij Timotheüs op aan:Verkondig het woord, dring erop aan, gelegen of ongelegen, wederleg, bestraf en bemoedig met alle lankmoedigheid en onderrichting (2 Timotheüs 4:2).

Zonder prediking kan het niet.

En het geslagen-hondjes-gevoel?

Hoe zei Jesaja het ook alweer?

Jesaja 55:11  alzo zal mijn woord, dat uit mijn mond uitgaat, ook zijn; het zal niet ledig tot Mij wederkeren, maar het zal doen wat Mij behaagt en dat volbrengen, waartoe Ik het zend.

Onze gebrekkigheid is voor God geen beperking.