Uitgeschreven?

Hoe spreek je? 

Tegenwoordig hoor je nogal eens over een mindmap. Ongetwtijfeld een goede methode, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen ermee uit de voeten kan. 

Uit het hoofd spreken heeft het voordeel dat je tot de mensen spreekt. Helemaal uit het hoofd spreken is echter niet altijd verstandig. Ik herinner me een fantastische prediker, die op zondagmorgen koorts kreeg en niet meer wilde afzeggen. Hij was gewend altijd en overal zonder papier te spreken. Door zijn grieperigheid lukte het niet zijn concentratie en het overzicht over zijn stof te bewaren. Het werd een warboel.

Geheel vastzitten aan papier is niet wenselijk. Weinigen kunnen goed voorlezen. Bovendien belemmert papier de communicatie. Het luisteren naar een preek is een subtiel samenspel tussen prediker en toehoorders. De prediker speelt in op zijn toehoorders en omgekeerd. 

Veel opschrijven tijdens de voorbereiding helpt wel om het formuleringsvermogen te scherpen en om greep op de stof te krijgen.

Een schema dat niet te uitgebreid is voorkomt vastlopen, bevordert de vrije communicatie en de daarbij horende levendigheid.

Preken is een vorm van spreken en niet van schrijven.