Ik betrap me na een preek weleens op dat ik me afvraag of de preek gewaardeerd werd. Maar is dat van belang? Moet een preek onderhoudend zijn?
Opvallend is dat Jezus zich in het geheel niet liet leiden door waardering. Sterker: soms deed zijn verkondiging zeer bij de mensen. Denk aan de preek in de synagoge van Nazareth (de mensen werden woedend), of zijn toespraak over het brood des levens, waardoor velen het kennelijk opeens wat minder leuk vonden om Jezus te volgen. Ze keerden zich van hem af. Paulus sprak niet om mensen te behagen.
Een preek moet ook weleens bijten, als jodium in de wond. Maar jodium in de wond is wel heilzaam.
De prediking van het evangelie is zelden aangenaam voor de zondaar. Zijn zorgvuldig opgebouwde leven stort als een kaartenhuis ineen.
Is dat fijn?
Nee, wel nodig.
De dankbaarheid volgt pas later.
Dat is wel weer fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten