Vreesvrees?

In onze vurige wens het evangelie bekend te maken dreigen we de boodschap aan te passen aan het publiek. Het evangelie moet 'leuk' zijn. Het moet een brokje amusement bevatten. Het moet niet teveel afstoten. Het evangelie is feestelijk en vrolijk! Kortom: eigenlijk is een evangelisatieavond geslaagd als het een 'lekker avondje uit' is.

Ik waardeer de goede bedoelingen. Maar verliezen we niet zo nu en dan het element 'vrees' uit het oog? Beetje ouderwets begrip misschien, maar als mensen met God worden geconfronteerd, in Oude en Nieuwe Testament, is er vrees. God blijkt overweldigend en onvergelijkbaar. Hem ontmoeten blijkt geen 'onwijs toffe' zaak te zijn en ook niet 'vet cool'.

Men vréést.

Vrees doet vluchten.

Vluchten waarheen? Psalmen 139:7 (HSV) Waar kan ik Uw Geest ontgaan, waar Uw aangezicht ontvluchten?

Waar ben je veilig voor die ontzagwekkende God?

Er is er maar één plaats: bij God zelf, in Christus.

Het evangelie is een blijde boodschap, tegen de achtergrond van deze vrees. Durven we als predikers ook te verkondigen dat God vreeswekkend is?

Ik vrees voor het antwoord.