Het lastige van prediken is dat je niet naar jezelf kunt kijken en luisteren. Je kunt onmogelijk je eigen toehoorder zijn.
Een video-opname laat uiteindelijk toch iets anders zien dan wat de mensen in de zaal zien. Iedereen kent het lachen om elkaar tijdens het bekijken van een vakantiefilmpje. Het gekke is dat je destijds om dezelfde situatie niet moest lachen. Je ziet dus nu op video kennelijk iets anders dan je toen zag in het echt.
Op een video ontbreekt de context, waarin de overdracht van de boodschap plaatsvond. Een geluidsopname dan? Die isoleert de stem en is daarbij ook niet een zuivere weergave van de realiteit. In de communicatie is lichaamstaal immers minstens zo belangrijk. Een pauze kan lang duren op een opname, terwijl je in werkelijkheid volop (non-verbaal) aan het communiceren was.
Hoe krijgen we onszelf in beeld?
Het beste middel is een groepje bekwame mensen, die kritisch kijken en luisteren en adviezen geven. Zo kom je verder!
Kritiek is niet erg. Het is een vorm van gratis advies.
Gratis, maar zeer waardevol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten